Krijg jij dat ook weleens te horen? En om eerlijk te zijn dacht ik dat vroeger ook regelmatig over mezelf….Want waarom was ik bijvoorbeeld zo snel ontroerd, schrok ik me een ongeluk van onverwachte geluiden, raakte ik van slag door negatieve energie van anderen of conflicten en kon ik echt niet tegen gewelddadige films/series, voelde ik me zo snel opgejaagd en raakte ik mezelf regelmatig kwijt? (als gevolg van mijn aanpassingsvermogen, maar dat wist ik toen nog niet)
Pas rond mijn 40e vielen een aantal puzzelstukjes in elkaar toen ik het boek Hoogsensitieve personen van Elaine N. Aron las en de bijgevoegde hsp-test deed. Weer was ik in tranen. Dit keer van herkenning en ook omdat bleek dat ik niet de enige was die hier ‘last van had’. Want 15 Tot 20% van de mensen is hooggevoelig, las ik. Dat is dus ongeveer 1 op de 5!!! Ook riep het meteen heel veel vragen bij me op waar ik geen antwoord op kreeg want oké, het had nu een naam en er waren er meer zoals ik, maar hoe kon ik hier nu het best mee omgaan? Eigenlijk sukkelde ik gewoon door en veranderde ik weinig tot niets (en als je doet wat je altijd deed krijg je wat je altijd kreeg…..). Ik las nog meer boeken over hooggevoeligheid, maar de meeste vond ik wat ‘wollig’ en ik miste vaak een wetenschappelijke onderbouwing en praktische tips en tools.
Ik werd me wel steeds bewuster van de positieve invloed die de natuur op me had en bracht daar zoveel mogelijk tijd in door. Ik ben gek op dieren en het nemen van een hond toen we naar een woning in de buurt van het bos verhuisden, werkte hierin ook positief; iedere dag was ik en ben ik nog steeds in het bos te vinden. Daarnaast waakte ik ervoor onze weekenden niet overvol te plannen, maar daar bleef het bij.
Op mijn 52e voelde ik de vrijheid én een soort innerlijke drive om weer te gaan studeren. Mijn werk bij Slachtofferhulp en de bijbehorende trainingen wakkerden het vlammetje in mij aan. Ik genoot er enorm van mensen meer inzicht in zichzelf te geven en meer in hun kracht te krijgen, nieuwe dingen te leren, mezelf steeds beter te leren kennen en koos voor een richting die me paste als een jas; vanaf dat moment heb ik allerlei opleidingen, workshops en trainingen gevolgd op het gebied van coaching en leefstijl/vitaliteit.
Inmiddels heb ik al een paar jaar mijn eigen praktijk als Vitaliteitscoach en kwam ik vorig jaar tot de ontdekking dat ik veel mensen trek die ook hoogsensitief zijn. Natuurlijk helpt het dat ik ervaringsdeskundige ben, maar dat vond ik niet genoeg. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een opleiding waar die wetenschappelijke onderbouwing en praktische tips en tools samen komen en dat heb ik gevonden bij de organisatie Hooggevoelig Heel Gewoon. Ik volg daar nu met veel plezier en interesse de opleiding tot hooggevoeligheidsdeskundige. Heb al veel modellen en tools kunnen gebruiken in de begeleiding van mijn cliënten, praat erover met mensen in mijn omgeving en ben met een persoonlijk ontwikkelplan bezig; het luisteren naar mijn gevoel meer ontwikkelen, me meer laten leiden door mijn innerlijk kompas. Iets waarvan ik nu weet dat dat juist je kracht kan zijn als hooggevoelig mens. Maar hoe pak je dat aan? Stapje voor stapje, weet ik. De ervaring leert dat je ongeveer een jaar nodig hebt om jezelf op een nieuw pad te krijgen. En dat zal gaan met vallen en opstaan, met pieken en dalen, maar hoe meer ik weer opsta en DOE, hoe meer eigen en gebaand het pad zal worden. Dat geeft uiteindelijk steeds meer (innerlijke) rust.
Wat mij nu helpt meer in contact te staan met mijn gevoel? Daar komt ie weer 😉 de natuur in, samen met mijn hondje en daar tijdens mijn wandelingen mijn zintuigen gebruiken; wat hoor ik, wat zie ik, wat voel ik. Het helpt me uit mijn hoofd en meer in mijn lijf en het moment te komen. Mijn telefoon laat ik dan thuis, want anders ben ik weer bezig met appjes, mailtjes of telefoontjes.
Ik ben ook weer begonnen met mediteren. In kleine stapjes. Dus nu iedere ochtend 5 minuten en dat bouw ik in kleine stapjes op naar een kwartier.
Ook sluit ik alle beeldschermen vanaf 22.00 uur, dim ik de verlichting in huis en heb ik met mijn man afgesproken daarna geen ‘zware’ gesprekken meer te voeren. Het helpt me om een uur later, wanneer we meestal naar bed gaan, sneller de slaap te vatten.
Wat mij ook helpt zijn schakelmomenten plannen; niet van de ene activiteit naar de andere rennen, maar bewust tijd vrijmaken voor rust en reflectie.
En last but not least plan ik iedere week een middag vrij voor verdieping en studie en maken we 1 avond in het weekend sowieso geen afspraken.
Met uitzondering van een ‘break’ tijdens de feestelijkheden in december (ik mag ook mild zijn naar mezelf!) lukt het me al aardig om dit alles in praktijk te brengen. Wat het me nu al oplevert? Momenten van energie, meer zelfvertrouwen, meer creatieve ideeën, meer in contact met mezelf en meer innerlijke rust. Dit voelt goed zoals je zult begrijpen en het maakt de puzzel een heel stuk completer. Ik vervolg dus met plezier dit ingeslagen pad…
Ik weet nu dat wanneer ik durf te leven naar mijn eigen natuur en dus zorg voor de juiste omstandigheden, ik kan bloeien als een orchidee. Wil jij dat ook? Ik help je graag bij het ontdekken en creëren van de omstandigheden die jou (weer) laten bloeien ☺
